Geslapen in de een lekker motel (Quality Inn) in Logan voor een redelijke prijs. Stuk beter dan gemiddeld en ontbijt tot 10:30! We zijn dan dus ook niet zo heel vroeg op pad voor ons langste stuk aaneengesloten rijden: Van Logan tot Lake Tahoe is een dikke 1000 km. Rond 11 uur zijn we op weg om een paar uur later een stop te maken bij de Bonneville Speedway. Inderdaad, het stuk bij Salt Lake City dat ik op de heenweg al wou zien. Nu komen we er direct lang, dus dat komt mooi uit. De speedway is een stuk op de zoutvlakte waar snelheidsrecords gebroken worden en waar mensen met hun eigen auto’s proberen zo snel mogelijk de (kwart?) mijl af te leggen. Maar nu even niet! Je neemt de afslag vanaf de interstate (snelweg) die dwars door de grote zoutvlakte gaat, de weg maakt een bocht van 180 graden en dan is het nog maar een kilometer of 6. Ik vond het al raar dat het er nat en niet zo wit uitzag als bekend van TV. Na 6 km houdt de weg op en staat er een bordje “Bonneville Speedway” met wat uitleg, verder niets. En de zoutvlakte staat dus onder water. Blijkt dat er alleen in de zomer en herfst gereden wordt, in de winter/voorjaar staat het blank. Het is dan ook lekker rustig. Af en toe een toerist (zelfs een tour), maar er is verder niets te zien. We picknicken bij de auto (we hadden nog broodjes) en vervolgen onze lange weg dan. Maar niet voordat ik op een droog stukje zoutvlakte even wat met de auto rag, lekker in het zout driften met die 4x4!

Later op de dag wordt het nog even spannend als we moeten tanken. Dat doen we altijd erg op tijd (ik rijd niet graag met een lege tank, zeker niet hier). Maar nu komt er maar niets. Als er dan een afslag komt hebben ze geen benzine en de navigatie geeft aan dat er ook geen pompen in de buurt zijn. Dan maar weer de interstate op. De wijzer gaat behoorlijk richting leeg dus we gaan maar even rustig rijden. Uiteindelijk komt er wel een dorpje (we hadden nog een kilometer of 60 kunnen rijden volgens de teller, maar die sprong ook in een paar kilometer van 96 naar 60 resterend terwijl ik heel rustig reed…). Tanken dus, waarbij we nog net de verleiding kunnen weerstaan om een gokje te wagen: we zijn weer in Nevada (de gokstaat), dus overal staan gokautomaten. Ook in de tankstations! We zijn ook weer in een andere tijdzone. Nu weer 9 uur verschil met Nederland.

Rond tien uur komen wij aan in South Lake Tahoe. Dankzij een bonnen boek met allerlei kortingen vinden wij een leuk motel (weer Quality Inn). Na de lange rit drinken we nog een biertje en wijntje aan de bar. Het is heel erg rustig, wij zijn de enige en het licht gaat voor ons aan. Daarna gaan we naar onze kamer.