Vanuit het hotel was het een half uurtje rijden tot de ingang van het Yosemite park waar we weer een krant en plattegrond krijgen. Het valt meteen op dat deze niet zo gedetailleerd zijn als die van de andere parken. We rijden eerst in de richting van het meest toeristisch punt; Yosemite valley. We zien al snel na de ingang de eerste waterval en stoppen meteen om foto’s te maken. In de volgende bocht nog een. Weer stoppen. In deze periode van het jaar zijn er veel mooie watervallen omdat de sneeuw aan het smelten is en de rivieren vult. We besluiten niet bij alle kleintjes te stoppen. Onno rijdt naar de eerste grote (Bridalveil Fall) waterval. Camera en fototoestel pakken en even een stukje wandelen. Mmmh, we komen best veel mensen tegen die er erg nat uitzien? Waarom zijn die mensen zo nat?? Daar kwamen we snel achter. Jij kunt tot heel dicht bij de waterval komen, en het is niet zo’n miezerig dingetje maar echt een enorme: het water plenst van 188 meter naar beneden! Als je het laatste stukje van het pad wil lopen dan loop je in de dikke nevel. En tuurlijk… onze poncho’s hebben we meegenomen maar in de auto laten liggen. Toch even proberen… rennen naar het eind van het pad, rondkijken en weer terug. Lachend en behoorlijk nat rennen we terug. Ach, het is lekker weer en wij hebben het tenminste gedurfd!

We kijken nog wat rond, maken veel foto’s en hup naar de volgende. Dat is de bekendste: Yosemite Falls. Het zijn eigenlijk twee watervallen boven elkaar. Het is erg druk dus wij moeten eerst in de file een rondje rijden tot wij een parkeerplaats vinden en dan moeten we nog een stuk terug wandelen. Andrea wil heel graag de wandeling naar de Upper Fall doen maar dat is 8 uur. Dus… dat halen wij niet meer. Het zou ook een enorme klim geweest zijn.

We hebben een mooi paadje gezien dat door een grasveld heen liep. En het leek de kortste weg terug naar de auto. Maar na een wandeling van een kwartiertje: oh, oh, een sloot. Er is geen weg omheen en het is te breed om er over heen te springen. Helemaal terug of proberen het in een paar sprongen te halen? Het resultaat hieronder:

Het is al 16.45 en we willen nog de sequoia bomen zien (de grootste boomsoort ter wereld) en dat is aan de zuidelijke kant van het park. We besluiten het avondeten nu al te nemen want waar de bomen staan is er geen restaurant. We zijn nog net op tijd om een hotdog en wat friet te halen. De tent ging om 17.00 dicht. Raar!!! Er kwamen nog veel mensen die een hapje wouden nemen.

We zijn pas om 18.40 bij het kruispunt naar de sequoia’s. En verassing!!! De weg is afgesloten. Maar…er staan veel auto’s. We parkeren de auto, kijken op de afsluiting maar daar hangt geen briefje dat je er niet in mag lopen. En er lopen ook anderen mensen. Op een bord staat dat het terrein waar de bomen staan 2 mijl (3,2 km) verder is. We twijfelen. Zouden we het nog voor het donker halen? En dan moeten we ook nog bijna 2 uur terug rijden naar onze hotel. We wagen het erop en lopen flink door. Maar de weg gaat continu omhoog, dus het is best vermoeiend. Na een tijdje vragen we aan een dame die naar beneden komt hoe ver het is. Het blijkt een Nederlandse te zijn en ze schat dat we op de helft zijn. We zijn de enige die nog naar boven gaan, naar beneden gaan er wel mensen. Toch doorgaan dan maar; het moet net lukken om de bomen te zien en weer terug bij de auto te zijn voor het donker is. Er zitten hier trouwens beren; vandaar dat we er liever niet in het donker wandelen.

Na een 3 kwartier bergop te hebben gelopen zijn we er. De sequoia’s zijn echt enorm! Je krijgt er enorm veel respect van voor de natuur als je er naar kijkt. Ze kunnen ook duizenden jaren oud worden; de oudste wordt geschat op 2850 jaar.

We hebben helaas geen tijd meer om het bos in te gaan en de wandelroute te lopen, maar we kunnen wel een aantal sequoia’s zien.

Hierna weer terug naar beneden waar we net met het invallen van de duisternis bij de auto zijn. De rit naar het hotel terug (door een pikdonker Yosemite, vol met bergwegen) duurt nog best lang. Af en toe is het spookachtig met waterdamp die opstijgt van de weg, maar een uurtje of 2 later zijn we veilig terug in het hotel.