Vroeg wakker, opgestaan en rond 8:00 zaten we aan het ontbijt. Zat niet bij de prijs inbegrepen trouwens. We pakken allebei een omelet en krijgen dat op zijn Amerikaans: Veul.

Het 'resort' is trouwens wel grappig: hele oude huisjes die nooit gerenoveerd zijn zo lijkt het wel. Klein doucheje met houten vloertje, hele oude kranen, etc. Je waant je in de jaren '50. Het onderhoud is ook slecht, dus zo gezien is het behoorlijk aan de dure kant. Maar voor 1 nachtje is het wel sfeervol.

Met de buikjes vol gooien we de tank voor de zekerheid ook maar weer vol (in Death Valley kun je bijna niet tanken) en zetten we koers naar Scotty's Castle. Dat is best een aardig endje uit de richting, (dikke 1,5 uur) en je moet over dezelfde weg terug. Maar ik wil het graag zien. Helaas wordt er nog aan de weg gewerkt ook. Dan staat er een mannetje op de weg met een stop-bord, moet je daar wachten tot een 'pilot car' je komt halen en moet je daar braaf achteraan rijden. De 1^e keer duurde het een kwartiertje tot we door konden rijden. De 2^e keer nog wat langer. Maar niet normaal: die man/vrouw staat dus op het middaguur, in de brandende zon in Death Valley de hele dag midden op het asfalt met een bord in zijn hand. Zou mijn baan niet zijn!

Bij Scotty's Castle kopen we een kaartje: rondleiding inbegrepen. Door de wegwerkzaamheden zijn we toch best laat en zouden we tot 14:00 uur moeten wachten. We kijken zelf wat rond en zien dan een andere rondleiding (die van 13:00). Hebben we wel een stuk gemist, maar we sluiten ons daar maar bij aan omdat we nog meer te doen hebben vandaag!

Het is een erg leuke gids en hij vertelt het verhaal van Scotty's Castle geweldig! Voor degene die het niet kennen, Walter Scott (‘Scotty') was een show/stuntman in de Buffalo Wild West show die begin vorige eeuw naar Death Valley trok. Daar maakte hij een miljonair wijs dat hij een goudmijn ontdekt had, en dat hij alleen geld nodig had om hem te exploiteren. Scotty maakte de miljonair een fortuin afhandig, maar er was niets behalve water. Toen de miljonair (Johnson) er achter kwam werd hij niet kwaad. Integendeel, ze werden dikke vrienden en Johnson bouwde er een enorme villa/kasteel in Spaanse stijl dat hij als vakantiehuis ging gebruiken. En als Johnson er niet was, dan vertelde Scotty tegen iedereen dat het zijn kasteel was. Die Scotty was een boefje, maar schijnt erg charismatisch geweest te zijn. Uiteindelijk is het kasteel zelfs zijn naam gaan dragen. Hij ligt nu op de berg erboven, met op zijn graf zijn levensmotto: 'never explain'!

Na Scotty's Castle zijn we naar Zabriskie Point geweest (kennelijk bekend van een film van Antonioni, maar in ieder geval een mooi uitzichtpunt). Genoemd naar de directeur van het bedrijf dat vroeger de stof borax in het gebied won, maar later de natuur is gaan beschermen en zich op toerisme is gaan richten.

Daarna door naar Devils golf course, een zoutvlakte met een bizarre geribbelde bodem. Als laatste hebben we Badwater bezocht: Het laagte en heetste stukje van Amerika. Het is zelfs het laagste stukje van het noordelijk halfrond, 86 meter onder de zeespiegel. Leuk om even rond te kijken, maar het is zo heet (graadje of 39) dat een lekker stukje wandelen niet echt aan te raden is. Nadat we het nodige bewijsmateriaal van ons verblijf daar in de vorm van foto's en film verzameld hebben zetten we koers naar Las Vegas.

We checken in bij het Excalibur waar we dank zij de fijne iPhone navigatie weer probleemloos naar toe kachelen.