Na een ontbijt lekker in de zon op het terras voor het hotel zijn we vandaag eerst de Hollywood Hills in geweest. Over de Mullholland Drive gereden: een weg door de Hollywood Hills met behoorlijk steile stukken. Geen wonder dat er hier niemand fietst! Verder even door de dure buurten gereden (o.a. Beverly Hills) en daarna op sterrenjacht gegaan: met een gekochte ‘map of de stars’ op zoek naar de huizen van de sterren. We hebben de huizen van de Beckhams en van Bruce Springsteen gezien. Of beter gezegd: de inritten. Want van die huizen zie je niets natuurlijk. En hoewel Bruce wel thuis was (zijn hekje stond ten minste open), kwam hij niet eens even gedag zeggen toen we daar enthousiast stonden te schreeuwen.

Daarna zijn we op zoek gegaan naar een plekje om het Hollywood Sign goed te zien. Even wat op en neer gewandeld, maar je kunt niet echt dicht bij de letters komen.

Van daar uit zijn we naar Santa Monica (Beach) geweest. Mooi breed strand waar ook de wereldberoemde Santa Monica Pier is: een grote houten pier met daarop eet&drink plekjes, artiesten, een mini-pretparkje, etc. Toch net wat leuker dan de Scheveningen pier!

Bij Santa Monica moest ik wat geld wisselen voor het parkeren. Ik raakte aan de praat met een vriendelijke Amerikaan die zei dat we beslist ook even bij Venice Beach moesten gaan kijken. Dat zou zo leuk zijn met straatartiesten, aparte winkeltjes, etc. Toen we zo’n beetje uitgekeken waren bij de Santa Monica pier zijn we dus naar Venice gereden. In eerste instantie leek dat niet bijzonder; een beetje een achterbuurt. Maar er was bij nader inzien toch heel wat te beleven. Eerst hebben we op een skater plek gekeken, maar al snel werd onze aandacht getrokken door drumgeluiden van het strand uit een grote mensenmassa. Wij er naar toe: het leek een rare mengeling van alternatievelingen, hippies en LA gangleden die uit hun dak gingen op het ritme van de trommels. Er hing een apart luchtje en niet iedereen drumde even goed in de maat. Wellicht had het een wat met het ander te maken!

Langs de winkeltjes terug naar de auto gelopen. Dat was heel apart; Amerikanen denken altijd meteen aan softdrugs als je het over Nederland hebt, maar zo veel winkeltjes als daar waar je Cannabis, waterpijpen, etc. kan kopen heb ik nog nooit bij elkaar gezien. En daartussen de ene naar de andere tattoo shop. De mensen die er liepen waren voornamelijk latino’s en donker gekleurden, meestal ruim voorzien van tattoos. Een heel apart gang-achtig sfeertje, maar wel leuk!

Omdat we laat in de middag nog hotdogs gegeten hadden (op de pier, slechts –ahum- 12 dollar) en we ons buikje daarvan nog aardig vol hadden zijn we niet uit gaan eten. Bij een klein supermarktje hebben we noodles en een broodje gekocht die we op onze hotelkamer opgegeten hebben.